مرحله پذیرش: اکنون – 2030

زنجیره ابزار برای دورکاری است

هنوز کامل نشده است (مخصوصاً وجود ندارد: یک تخته سفید توزیع شده که خوب نیست)، اما تا سال 2017 برای طیف وسیعی از مشاغل مناسب است. با این حال، شرکت ها یک شبه رفتار خود را تغییر نمی دهند. حتی تغییر به سمت دورکاری که قابل قبول باشد، زمانی که یک شرکت تصمیم به انجام آن بگیرد، حدود پنج سال طول می کشد، و نیاز به تغییراتی در انواع جزئیات نحوه انجام کارها توسط افراد دارد.

علاوه بر این، هر شرکت یا صنعت همزمان شروع نمی شود. جای تعجب نیست که این کار از دو جهت شروع شده است: در سطح بسیار بالا (مثلاً مهندسی نرم افزار)، جایی که دورکاری امتیازی است که استعدادهای برتر را جذب می کند، و در پایان بسیار پایین (مثلاً بازاریابی تلفنی)، جایی که دورکاری به کارفرمایان اجازه می دهد از پرداخت هزینه فیزیکی اجتناب کنند. گیاه.

(این اجتناب ناپذیر است: از هر فناوری جدید، خارج از دروازه، برای خراب کردن کارگران و فقرا استفاده خواهد شد. با این حال، این داستان به احتمال زیاد پایان خوشی خواهد داشت؛ زیر را ببینید.)

انجام پروژه متلب در فریلنس پروژه

صنایعی که اسطوره‌شناسی عمیقی از ارزش «لمس شخصی» دارند، احتمالاً آهسته‌تر این را اتخاذ خواهند کرد. صادقانه بگویم، اینها صنایعی نیستند که به معنای واقعی کلمه نیاز به یک تماس شخصی مانند مراقبت از کودک دارند. اینها عمدتاً صنایعی هستند که در آن افراد مسن در این زمینه تسلط قوی تری بر فرهنگ دارند و می خواهند کارها به همان روشی که آنها انجام می دهند ادامه یابد. این احتمالاً در مراحل بعدی، زمانی که نسل‌های جدید شروع به ایجاد مشاغل می‌کنند و به آن هنجارهای تعیین‌شده اهمیت نمی‌دهند، ادامه خواهد داشت. صاحبان مشاغل موجود خشمگین خواهند شد. اما در نهایت، هر صنعتی که بتواند کار از راه دور را بپذیرد، احتمالاً چنین خواهد شد، زیرا به کارگران انعطاف‌پذیری بیشتری می‌دهد و هزینه‌های کمتری را به کارفرمایان می‌دهد.

تغییرات اقتصادی: 2025-2040

نکته جالب در این مورد این است که این یک محور اقتصادی جدید ایجاد می کند که صنایع را از هم جدا می کند. . مشاغل معمولاً وابسته به مکان هستند اگر شامل راه اندازی یک کارخانه فیزیکی خاص (تولید در یک کارخانه، کشاورزی، راه اندازی یک مرکز داده، کار در یک فروشگاه خرده فروشی) یا تعامل فیزیکی با افراد (مراقبت از کودکان، پزشکی) باشند. مجموعه مشاغل وابسته به مکان در طول زمان تغییر می کند، هم به دلیل پذیرش صنعت، و هم به این دلیل که تغییرات در صنایع مختلف ممکن است مانند آنچه در خرده فروشی اتفاق افتاده است، چیزها را کمتر به مکان وابسته کند.

آنچه جالب است این است که این به معنای تغییرات بزرگ و بالقوه مثبت برای اقتصادهای محلی است.

فرض کنید در سال 2035 هستیم. در حال حاضر، نسل X در حال بازنشستگی است، Millenials و Gen Z افراد ارشد در ادارات هستند، و نسل بعد از Z - کودکان نوپا امروزی، اجازه دهید آنها را Gen A بنامیم - به تعداد زیادی وارد نیروی کار می شوند. . مشاغلی که فقط به دلیل پذیرش کند کار از راه دور توسط X'ers ​​و Boomers LD بودند، اکنون LI هستند. مشاغل LD باقی مانده یا به گیاهان فیزیکی و یا به افراد مرتبط هستند.

سفارش ساخت سایت در فریلنس پروژه

با این حال، مشاغل LD کارخانه های فیزیکی احتمالاً از نظر تعداد بسیار کمتر هستند. اینها دقیقاً مشاغلی هستند که در دهه های گذشته به طور مؤثری خودکار شده اند. یک کارخانه یا اسکله مدرن به تعداد کمی از کارگران بسیار ماهر نیاز دارد، نه تعداد زیادی کارگر کم مهارت. تا سال 2035، این احتمال وجود دارد که سایر مشاغل مدیریت کارخانه، از مدیریت انبار گرفته تا کشاورزی، همین کار را انجام دهند. بنابراین، حتی اگر این مشاغل «LD/Plant» بومی‌سازی شوند، اما بخش بزرگی از اکثر اقتصادهای محلی را تشکیل نخواهند داد، زیرا آن‌ها افراد زیادی را استخدام نمی‌کنند.

(به هر حال، توجه داشته باشید که مشاغل آمریکایی که طی سال‌ها به چین نقل مکان کرده‌اند، شروع به ترک چین نیز کرده‌اند. بسیاری از آنها به مالزی یا جاهای دیگر در آسیای جنوب شرقی نقل مکان نمی‌کنند؛ آنها به سادگی در حال ناپدید شدن هستند. فراشورینگ صرفاً پیش درآمدی برای اتوماسیون بود.)

    این بدان معناست که چرخه‌های اقتصادی صنعت، و فروپاشی کارفرمایان فردی، دیگر به معنای فروپاشی اقتصادهای محلی نیست، که می‌تواند باعث فروپاشی زیرساخت‌های محلی (اجتماعی و فیزیکی) شود و در نهایت مکان‌ها را حتی برای شرکت‌ها کمتر مناسب کند. اقتصاد تحت تسلط LI احتمالاً بلایای جغرافیایی محلی کمتری خواهد داشت.

طراحی لوگو با طراحان لوگو

این را با مشاغل LI مقایسه کنید. همانطور که بیشتر و بیشتر وظایفی که باید انجام دهیم تبدیل به LI می شوند، اینها به اکثریت مشاغل در تمام سطوح مهارت تبدیل خواهند شد. اینها تفاوت اقتصادی جالبی با مشاغل مبتنی بر مکان دارند: هیچ دلیلی وجود ندارد که کارفرمای واحدی در بیشتر مکان ها به کارفرمای محلی غالب تبدیل شود. به جای اینکه یک شرکت تعداد زیادی از مشاغل را در یک مکان حذف کند، شرکت های LI تعداد کمی از مشاغل را در بسیاری از مکان ها حذف می کنند. این بدان معناست که چرخه‌های اقتصادی صنعت، و فروپاشی کارفرمایان فردی، دیگر به معنای فروپاشی اقتصادهای محلی نیست، که می‌تواند باعث فروپاشی زیرساخت‌های محلی (اجتماعی و فیزیکی) شود و در نهایت مکان‌ها را حتی برای شرکت‌ها کمتر مناسب کند. اقتصاد تحت تسلط LI احتمالاً بلایای جغرافیایی محلی کمتری خواهد داشت.

حال دسته سوم را در نظر بگیرید، مشاغل LD که LD هستند زیرا افراد را درگیر می کنند. این مشاغل همیشه LD خواهند بود. شما نمی توانید ج

پوشک را آویزان کنید یا از طریق ویدئو کنفرانس یک IV انجام دهید. اقتصاد آنها با تقاضای محلی و توانایی پرداخت تعیین می شود، که به نوبه خود به معنای تراکم جمعیت محلی و سلامت کلی اقتصاد محلی است. اما اگر افزایش مشاغل LI به این معنی است که سلامت اقتصادی محلی کمتر متغیر می شود، به این معنی است که این مشاغل "LD/People" عمدتاً از نظر اقتصادی به تراکم جمعیت وابسته هستند که هم عرضه و هم تقاضا را کنترل می کند و به کندی تغییر می کند. این به آنها ثبات اقتصادی بیشتری نیز می دهد.